okolicy nawet znanej. Potrafiła wprawiać w osłupienie wyborem stron świata. Nienawidzi tego mankamentu, jakby wyjętego z repertuaru: bo ja jestem taka [spmala[ksp].<br>- Mańkuci mają trudności z topografią, wiesz? - improwizuje Bogna. - I żyją krócej od praworęcznych. Co w tym śmiesznego? - traktuje z rezerwą nagłą wesołość Adama.<br>- Przypominasz Sylwię. Ona podobnie objawia różne niezwykłe wiadomości - mówi Adam o córce.<br>- Też mi niezwykłość. Jestem mańkutem, więc chyba wiem co mówię - Bogna nie chce przypominać kogokolwiek, zwłaszcza jego żony i dzieci.<br>Zazdrość?<br>Zazdrość o życie w którym nie bierze udziału. I nigdy nie weźmie. Ale to także jego życie, niewykluczone, najistotniejsza część. Bogna wiedziała