cię jasnością i błękitem, i stanie się brudne, zasnute szarą mgłą.<br> Czy już zrozumiałaś, że każdy rozdarty dom, strzaskane drzewo, pęknięty kamienny gzyms, odłamek tynku są częścią twego życiorysu, fragmentem pamięci i należą do ciebie jak twoje ciało, tylko do ciebie. Zabici i ranni w kałużach krwi, i przerażeni, i obłąkani, i psy skowyczące wśród ruin, i poranione ptaki, i chodniki, jezdnie, bramy, którymi przemykasz pod wyciem lotniczych alarmów, też pozostaną w tobie na zawsze.<br> Boisz się, wciąż się boisz, że mogą trafić właśnie w ciebie, ale wtedy będzie ci już wszystko jedno. Martwisz się, aż pęka ci głowa, i zastanawiasz