to nieprawda, że najsmutniejsze myśli przychodzą właśnie na cmentarzu i tu popada się w największy pesymizm.<br> To tylko pozór, który zwodzi człowieka, zwodzi wyobraźnię i dlatego dali się na to nabrać także, a może właśnie przede wszystkim, pisarze.<br> Gdzieś w głębi, w człowieku, tego Adam nie mógł sprecyzować dokładnie, w obliczu śmierci, "w obliczu śmierci" - (zaiste dziwna to metafora) właśnie na cmentarzu, wyzwala się najsilniejsza, bo instynktowna chęć życia.<br> I to właśnie jest najbliższe prawdy.<br> A więc najzwyczajniejsza przechadzka cmentarzem jest w gruncie rzeczy bardziej twórcza niż destruktywna, co więcej, jest ona o wiele bardziej optymistyczna i budująca niż scena narodzin