po tym jak go upokorzyłam, a on nadal jest w stanie wiele dla mnie zrobić. Straciłam też szacunek dla siebie, bo z braku faceta wracam do czegoś, co mi nic nie daje, a wręcz jest "toksycznym związkiem". Wciąż się ranimy; mocno, bo dobrze znamy swoje słabe strony. Mam wrażenie, że oboje nisko cenimy się, za nisko, by spotykać się z innymi. Jak przerwać tę spiralę wzajemnych pretensji? Szczera rozmowa nic nie da - nienawidzimy się i jesteśmy od siebie uzależnieni.<br>Psyche<br><br>Chyba trafiłaś w dziesiątkę z tym niskim poczuciem wartości jako przyczyną kłopotów. Mnóstwo ludzi bierze ślub "z braku laku", a później