prawo. Smorgoń rzuca się za nim. Tadeusz ucieka<br> KORBOWSKI<br> krzyczy za nim<br>Nie bój się, spotkamy się jeszcze!<br> do Lady<br>Rozumiesz, Alicjo, teraz został draniem naprawdę. A czasy są takie, że może odegrać wielką rolę.<br> Jan wyciąga pod kotarą z tamtej strony trupa Kurki<br>&lt;page nr=154&gt;<br> SMORGOŃ<br>Dosyć tych rozmów. Prowadzić ich oboje do więzienia.<br> Słychać na ulicy jakby tupot nóg, zmięszane śpiewy i krzyki<br> I SZPICEL<br>Nie wiem, czy dojdziemy, bo tam się już coś zaczyna ruszać.<br> SMORGOŃ<br>Spieszmy się.<br> Słychać dwa strzały, po czym salwę maszynowego karabinu<br> KORBOWSKI<br>Dobrze idzie. Chodźmy na ulicę. Lubię atmosferę przewrotu. Nic przyjemniejszego, jak pływać w