się skądś okrzyk, który natychmiast wszyscy podchwytywali, twarze <br>nabrzmiewały czerwienią, podnosiły się zaciśnięte pięści. Manifestowano przeciw <br>Serbii, lżono Rosję, z tego, co mówił fiakier, można się było domyślić, że tłum <br>idzie pod ambasadę carską. Przeważali w nim ludzie starsi, przyzwoicie ubrani, <br>którzy zapewne poświęcili partyjkę szachów lub domina, by spełnić obowiązek <br>wobec obrażonej i dotkniętej ojczyzny.<br> Teofil wyśledził wśród nich gimnazistę z trzema zło tymi paskami na kołnierzu, <br>domyślił się bez trudu, że obrzmiałych kieszeniach ukrywają się kamienie. Na <br>moment oczy ich spotkały się. Teofil drgnął. Wychyliwszy się z ławeczki, na <br>której siedział, z jedną nogą na stopniu powozu, biegł spojrzeniem