Po czym pan Słotwiński podnosi rękę na znak, że zdążył już wyrobić sobie wystarczająco jasny i obiektywny pogląd na sprawę.<br>Ręka ta ujmuje teraz pióro tkwiące w ogromnym kałamarzu i poczyna kreślić długie szeregi pięknego, okrągłego pisma na przygotowanym arkuszu papieru...<br>Trwa to kilkanaście minut, w ciągu których pan Czartkowski obraca w palcach grubą dewizkę swego zegarka, a Felś i Kubiak patrzą uporczywie w okno, jakby tam właśnie w tej chwili ujrzeli coś niezmiernie ciekawego... Zaś ów Trząska (czy też Półtorak) wytrzeszczonymi ślepskami wodzi jak urzeczony za prędkim ruchem piszącej ręki pana komisarza. Wreszcie pióro z tej ręki przechodzi w grubą