mu sławę, już nigdy nie prześcignioną.<br> Sztywny, klasycystyczny schemat gatunkowy rozkruszył autor inspiracjami czerpanymi z Szekspira, niemieckiej tragedii i melodramatu. Podjął temat narodowej zdrady: tytułowy bohater zdradza ojczyznę na rzecz Moskwy, ale wstrząśnięty bohaterskim przykładem ofiary ukochanego swej córki, młodego Trepki, okupuje winy i umiera samobójczą śmiercią. Pouczający dla widza obraz tworzyła cała seria zdrad, w które wplątany został bohater. Nie ma zdrady pojedynczej i tylko jednej krzywdy &#150; zdawał się mówić autor. Z tego ciągu zła może nas wyzwolić jedynie akt poświęcenia i przebaczenia.<br> Gliński &#132;tak we względzie trafionych obrazów, jako i wrażeń energicznych, do rzędu lepszych trajedii bezsprzecznie