się nowego słowa nietrudno dostrzec niebezpieczeństwo. Nienasycenie towarzyszące ustawicznej świadomości: to jeszcze nie to, jeszcze nie to! może równie dobrze płynąć z najlepszych tęsknot, jak z wewnętrznej zgody na wieczny bieg z przeszkodami, w którym zatraca się powoli cel biegu, celem zaś on sam się staje. Bardzo tu łatwo zatrzeć obraz prawdy obiektywnej, aby na jej miejscu postawić kształt własnego ja, poszukującego i nienasyconego. Czyż potrzebuję Ci, mój drogi, mówić, jak różne konsekwencje wynikają z dwóch podobnych postaw, na zewnątrz niewiele różniących się od siebie, lecz istotnie! I jeszcze jedno, może najważniejsze. Wydaje mi się, że mierzony skalą ludzkiego doświadczenia i