pozycja wobec teatru była dość skomplikowana. Był już otoczony sławą przywódcy romantycznej szkoły poetów, autorem wielu utworów, między innymi dramatu Cromwell i napisanej już po jego ukończeniu, otoczonej dużym rozgłosem, programowej do niego Przedmowy (1827). Żądał w niej znacznego rozszerzenia granic wolności twórcy, większej swobody w traktowaniu gatunku romantycznego, ale obstawał za utrzymaniem pewnych rygorów. Żądał na przykład zachowania jedności akcji, wyłączności dla tematu historycznego, pisania wierszem.<br>Wiedział, jakie niebezpieczeństwa grożą dramatowi w teatrze. Za jakże wygodną uznał sytuację artysty, który nim wzgardził! Pięknie pisał o tym w Przedmowie do Cromwella: &lt;q&gt;&#132;nie spodziewając się, że [Cromwell] będzie kiedykolwiek grany, [autor