mieli prawo sądzić, że jednoznaczne stanowisko &lt;name type="place"&gt;Moskwy&lt;/&gt; spotka się co najwyżej z werbalnym i raczej miękkim protestem, tyczącym się bardziej form niż meritum sprawy.<br>Jednakże w tej fazie międzyalianckich przetargów wokół spraw polskich nie &lt;name type="person"&gt;Roosevelt&lt;/&gt;, lecz &lt;name type="person"&gt;Churchill&lt;/&gt; (obok &lt;name type="person"&gt;Stalina&lt;/&gt;) odgrywał pierwszoplanową rolę. 28 stycznia skierował on do szefa rządu radzieckiego obszerne pismo, w którym przedstawił przebieg rozmów z "przedstawicielami &lt;name type="org"&gt;Rządu Polskiego w Londynie&lt;/&gt;" i uwypuklił swoje wysiłki, mające na celu przekonanie Polaków, by zaakceptowali linię Curzona za cenę nabytków na północy i zachodzie po rzekę &lt;name type="place"&gt;Odrę&lt;/&gt;. Przyznawał też &lt;name type="place"&gt;Rosji Radzieckiej&lt;/&gt; prawo do uznania lub nie każdego obcego rządu, ale równocześnie pisał