są: - Łatwość znajdowania wartości E0$; z ekstrapolacji prostej do obszaru, gdzie mierzone intensywności są tak małe, że dokładność ich pomiaru jest niewystarczająca. - W przypadku widm złożonych (gdy rozpad prowadzi do różnych poziomów jądra końcowego) nietrudno jest znanymi metodami rozłożyć wykres, otrzymany doświadczalnie, na dwie składowe prostoliniowe, co umożliwia odtworzenie kształtu obu widm . - Kształt wykresu Kurie w pobliżu jego prawego końca pozwala - przy dostatecznie precyzyjnych pomiarach - testować hipotezę o zerowej masie neutrina. <br>Uwaga: <br>W naszym rozumowaniu przyjmowaliśmy stale zerową wartość masy neutrina [1], nie można jednak wykluczyć masy niezerowej, choć z pewnością o bardzo małej wartości: obecnie przyjmowana górna granica wynikająca z