i zilustrowane przebiegi czasowe sygnałów typu fonokardiograficznego dowodzą, że dają się one stosunkowo łatwo wydzielić, w sposób automatyczny, z całego sygnału. Wydzielone fragmenty sygnału (poszczególne tony i szmery) powinny zostać poddane procesom parametryzacji, pozwalającej na przeprowadzenie procesów tworzenia wzorców stanów patologicznych serca (uczenie) i klasyfikacji, czyli diagnozy. Dość duża regularność obwiedni tonów i szmerów serca pozwala na założenie, że ekstrakcja obwiedni czasowych (amplitudy lub energii) tych segmentów, może już być dostatecznym sposobem parametryzacji akustycznych sygnałów pracy serca. Analiza numeryczna, w tym stworzenie wzorców, dopasowywanie do nich obrazów tonów i szmerów z parametrów czasowych, staje się możliwa dzięki zastosowaniu programowania dynamicznego lub