papierosów.<br>Bracia zapragnęli nie istnieć w tej chwili.<br>- Tak. Masz rację. - Tu wachmajster ryknął śmiechem, śmiechem wielkim - do łez. - Tak - mówił głosem przerywanym napadami śmiechu. - Nie mogę ci dać wobec tego papierosów. A może weźmiesz? - Śmiejąc się, podsuwał pudełko na dłoni coraz bliżej. - No weź! - wrzasnął nagle takim głosem, jakim obwieszczał ludziom śmierć.<br>Dawid położył palec na ustach, gestem proszącym o ciszę.<br>Powoli odwrócił się od oniemiałego wachmajstra i machnął zamaszyście ławkowcem, ciągnąc smugę farby.<br>- Pan wachmajster rozumie, że ja muszę milczeć. Pan komendant powiedział: "Milczeć i pracować".<br>Słówko "komendant" zrobiło swoje.<br>Maks kopnął w brzuch stojącego mu na drodze starszego