nauczaniu odgrywały nieraz wielką rolę, gdyż były dla nich zewnętrznym wyrazem wierności dla Jahwe. Przepowiednie stanowiły ważny element proroctwa, ale nie najbardziej istotny i nie najważniejszy. Uważano je za wyraz nadprzyrodzonego daru proroka i przejaw uwierzytelnienia jego misji. Często ujęte w formie ostrzeżeń przed katastrofą były po prostu wynikiem trafnej oceny sytuacji politycznej i naturalną jej konsekwencją.<br>Prorocy także, podobnie jak starotestamentowi historiografowie, byli przede wszystkim nauczycielami swego narodu. Dzieło zaś wielu z nich stało się tłem późniejszych dzieł historycznych.<br>&lt;tit1&gt;Izajasz i jego księga&lt;/&gt;<br>W zbiorze "proroków późniejszych" pierwsze miejsce zajmuje Księga Izajasza, chociaż prorok, którego nauki i wyrocznie zawiera, wcale