jakby spojrzenie ich zagłębił w ciemną czeluść.<br>- Jest! - wyrzekł zdławionym głosem.<br>Z trudem dobywał coś, co było ciężkie, z trudem przesunął przez otwór skórzany mieszek, oblepiony zbutwiałym próchnem. - Oddaję to w ręce pani - rzekł głosem bardzo zmęczonym. Pan Gąsowski pochwycił porzucony na ziemi nóż i rozdarł nim skórę mieszka.<br>- Och, och! - wykrzyknął.<br>W słońcu zamigotały siedmioma kolorami diamenty i ciemną czerwienią błysnęły wielkie rubiny.<br>Wszyscy patrzyli w zalękłym milczeniu.<br>- Setki tysięcy ludzi zginęło dla takiego jak ten łupu - rzekł po chwili bardzo cicho profesor. - Te rubiny nasycone są ludzką krwią...<br>Adaś, niezwykle znużony, nie patrzył na te bogactwa, co były jak