korytarzem. Malarz kazał jej nisko się schylić i uważać na głowę. Co chwila zmieniali kierunek.<br>Jola miała dość tej uciążliwej drogi. Szarpnęła mocno rękę.<br> - Dokąd pan mnie prowadzi? - zawołała płaczliwym głosem.<br>Malarz chwycił ją mocno za ramię. - Chodź, bo cię tu zostawię.<br> -Ja już nie mogę... Niech mi pan odwiąże oczy, bo mi się kręci w głowie...<br>Malarz mocniej pociągnął ją za sobą. - Już niedaleko. Wytrzymasz.<br> - Zacznę krzyczeć - tupnęła Jola.<br>Pociągnął ją jeszcze mocniej. Zaparła się nogami w skalisty grunt, zaczęła wołać rozpaczliwie:<br> - Ratunku! Ra...&lt;page nr=234&gt;<br>Malarz zakrył jej usta dłonią. Zaczęła się dławić i dusić. Jeszcze raz próbowała zawołać, lecz dłoń