dalej, przezornie szerokim półkolem omijając pracujących przy rozbiórce chaty.<br>Ciemnomiedziane chmury zasłoniły słońce, mimo to na polach było jeszcze dużo światła. Wydawały się jaśniejsze niż niebo. Kalias przyspieszył kroku. Jakiś cierń wbił mu się w piętę, która zaczęła boleśnie krwawić. Usiadł więc na kamieniu przydrożnym i zajął się przykrym zabiegiem oczyszczenia ranki. Zrazu nie mógł uchwycić ciernia, ale gdy ścisnął piętę i podważył paznokciem wystający kawałek, uchwycił i pociągnął. Trysnęła obficiej krew i poczuł ulgę. Wtem usłyszał czyjś śmiech. Podniósł zdumione oczy. Przed nim stał młody patrycjusz w krótkiej tunice chłopięcej, obramowanej purpurowym brzegiem. Kaliasowi wszystka krew zbiegła do nóg. Zdało