naśladownictwa szczegółów rzeczywistości. Z takiego punktu widzenia nonsensem byłoby uznanie za błędy szekspirowskich anachronizmów czy nawet geograficznych niedokładności - toż &lt;q&gt;&#132;im cudowniejsza historia, tym bardziej umieszczona jest na gruncie czysto poetyckim, przez poetę dowolnie przesuwanym w nieokreśloną dal"&lt;/&gt;. Anachronizmy wprowadzają ton poetyckości do baśniowych dramatów - a sztuka nie jest przecież od tego, by uczyć chronologii czy geografii. (Jakże bliski taki styl traktowania historii i anachronizmu okaże się Słowackiemu!). Szekspir dawał przykład osadzenia tematu historycznego nie w starożytnej Grecji, lecz w dziejach narodowych. Było to bardzo ważne dla romantyków.<br>To nowe pojęcie prawdy w sztuce Schlegel jaśniej jeszcze sprecyzował w uwagach na