przetwórstwa buraków cukrowych, a zaawansowanie procesów prywatyzacyjnych było znikome".<br>Raport NIK-u stwierdza, że "Minister SP w wystąpieniach do Prezesa Rady Ministrów informował, że błędne decyzje MRiGŻ spowodowały rozregulowanie rynku cukru [...], a jego resort nie zawinił zdestabilizowaniu rynku cukru i nie odpowiada za kwestie jego uregulowania".<br>Działania samych holdingów cukrowych odbiegały daleko od założeń ustawy cukrowej. Holdingi stały się obszarem silnej walki politycznej, miejscem, w którym kategoria kapitalizmu politycznego znalazła bodaj swoją najlepszą egzemplifikację. Cztery holdingi i ponad 60 zależnych cukrowni oferowały ok. 200 miejsc w radach nadzorczych, co w końcu lat dziewięćdziesiątych, przy stale malejącym zakresie sektora państwowego, stanowiło ważny