całkowitej przemianie. Skostnienie przypisywał kilku czynnikom. Po pierwsze, długotrwałym efektom rewolucji francuskiej; sądził, że reakcją na tamte wydarzenia stało się publiczne demonstrowanie przez każdego Francuza przywiązania do dawnych wartości, gwałtowne protesty przeciw jakimkolwiek zmianom, co w sztuce skutecznie umacnia rangę przestarzałych reguł.<br>Po wtóre, według Schlegla na francuskiej tragedii źle odbija się tradycyjny wybór tematów. Najfatalniej wypadają na scenie podejmowane przez dramaturgów tematy czerpane z teatru greckiego, które nieuchronnie przekształcają się w parodię pierwowzorów. Niewiele lepiej w jego ocenie wypadały podejmowane przez pisarzy tematy "romantyczne", czyli hiszpańskie czy arabskie: traktowane są tak ahistorycznie i nieprawdziwie, że żadne starania aktorów nie mogą tego