wcześniej, i dłużej. Bo filmy pornograficzne są tak stare jak kino. Pierwszy z nich (do obejrzenia w Muzeum Erotyki w Barcelonie) nakręcono zaledwie pięć lat po pionierskiej projekcji braci Lumiere. Produkcje rozbierane traktowano marginalnie i nie zaliczono ich nawet do sztuki filmowej. Zresztą do dziś branża pornograficzna, choć ma miliony odbiorców, traktowana jest jak coś gorszego, a przez miłośników i twórców tzw. kina ambitnego w ogóle nie zasługuje na miano kina. Ci sami ludzie jednak pakują do swoich dzieł wielominutowe sceny rozbierano-erotyczne, których obecność w filmie nie zawsze bywa uzasadniona.<br><br>Wamp i modliszka<br>Kipiący, choć wciąż jeszcze odziany erotyzm towarzyszył