powoli oblepiają go z każdej strony, uwiązują wokół.<br> Słowa kobiety niczym od godzin trwające powolne kapanie wody z kranu.<br> - Ali nie ma w domu - odpowiada kobieta i ta odpowiedź trwa właśnie najdłużej.<br> "Nie ma w domu, nie ma w domu"... - znowu echo odbija się od wszystkich ścian naraz.<br> Kobieta lekko odchyla się i Adam widzi obandażowanego człowieka.<br> Na łóżku, z nogami w gipsie, uwiązanymi do zwisających ciężarków.<br> Obandażowana twarz człowieka wypełnia cały pokój: Od twarzy tej jasność neonowa i biel ścian.<br> Tak właśnie można sobie wyobrazić pustkę, idealną, absolutną pustkę.<br> Pustką nie jest przecież fizyczna próżnia, pustką są ludzie, którzy żadnym