wiecznych. Na początku XVIII w. miała przez czas jakiś jeszcze formę XVII-wieczną, co potwierdza Jędrzej Kitowicz: &lt;gap&gt; <br>Typowa XVIII-wieczna szabla husarska wyglądała tak: rękojeść była zamknięta, żelazna o prostym jelcu (z tylnym ramieniem rozkutym w formę charakterystycznego młotka), z długimi wąsami i paluchem po wewnętrznej stronie; kabłąk rękojeści był odchylony od końca przedniego ramienia pod kątem rozwartym i dochodził do głowicy, nie łącząc się z nią konstrukcyjnie (jak to było w szablach XVII-wiecznych); wygięcie kabłąka XVIII-wiecznej oprawy różni się od oprawy XVII-wiecznej tym, że te wcześniejsze odchodziły od jelca od razu pod kątem rozwartym, łukiem maksymalnie wybrzuszającym