obiecywała po<br>tamtej stronie widnokręgu i przejmowała równocześnie trwogą.<br> Kto wie, może oczekiwanie należy do natury widnokręgu, bo śledziłem<br>te dalekie czerwone błyski, jakbym od tego widnokręgu i ja czegoś<br>oczekiwał. Pozwalało mi to przynajmniej nie słyszeć tych wszystkich<br>wrzasków, nawoływań, pisków, śmiechów, unoszących się nad plażą, ani<br>też nie odczuwać gęstości ludzkich ciał cisnących się jedno przy drugim<br>jakby do jakiegoś ogromnego wodopoju.<br> Paweł na szczęście baraszkował z dziećmi tuż przy samej wodzie na<br>wprost mnie, tak że miałem go cały czas na widoku. Zresztą starał się,<br>jak mu przykazałem, nie zanurzać głębiej niż do pół łydek, a gdy woda