się na balkonie, na sąsiedniej ulicy, łączniczka podziemnej grupy.<br>- Co pan tak oni? - strofował rykszarza jakiś flegmatyczny pasażer, g<br>mocno niepewny, czy adres, na który jedzie, nie jest już "spalony czy nie właduje się prosto w "kocioł".<br>- Wiadomo, wiosna - odpowiadał tamten, rad, że z codziennym plikiem gazet pod siedzeniem pasażera oddala się od ulicy, którą uważał za pechową.<br>&lt;page nr=60&gt; Kolejarze węzła warszawskiego, choć roboty mieli coraz więcej, mieli też lepsze humory. Często walące na Wschód transporty z getta korkowały linię, denerwowały, ale słońce przygrzewało błogo. I oni kombinowali święta niecierpliwie i żarłocznie. Gdy któryś miał szczęście i spryt, mógł zarobić i pierścionek