swobodnie. - Ale nie najlepsze. Chełmicki teraz dopiero wyjął z ust papierosa.<br>- Kiedy przychodzi pani koleżanka? O dziesiątej? - Tak.<br>- To znaczy za pół godziny. - Więc?<br>Przysunął się o krok bliżej.<br>- Może się pani zwolnić o jedenastej?<br>Nic nie odpowiedziała. Dzieliła ich teraz przestrzeń tak nieznaczna, że czuła na twarzy jego rozgrzany oddech.<br>- Przecież to łatwo urządzić, nie? Powie pani po prostu, że się źle czuje. Głowa panią boli i musi pani iść do domu, coś w tym rodzaju...<br> Platynowa blondynka musiała wrócić właśnie, bo głośny jej śmiech rozległ się przy barze. Krystyna obejrzała się w tamtą stronę. - Zdąży pani - mruknął Chełmicki. - Mogą