Szczęka, jak go nazywały<br>pani Basia i Mirka. Był to ogromny mężczyzna z nieforemną głową i<br>długimi rękami. Chodził pochylony, w granatowym garniturze i wełnianej<br>czapeczce mimo upału. Miał szczękę jakby doczepioną z kamienia. Ta<br>szczęka zwracała uwagę. <br><br>((...))<br><br>&lt;page nr=85&gt;<br>denkiem do góry. Na pewno leżała paczka papierosów obok czarnej<br>skarpetki.<br> Mężczyzna odezwał się głośniej, pani Janeczka odpowiedziała, ale<br>znów nie usłyszałem słów. Uniosła w górę kolana. Wtedy zauważyłem<br>tatuaż na ramieniu mężczyzny: niebieską kotwicę.<br> Wycofałem się, pełznąc tyłem skulony, potem pobiegłem na tory. Skacząc przez <br>podkłady dobiegłem do jaru. Usiadłem pod<br>pniem brzozy. Serce biło mocno. Długo nie mogłem się uspokoić. Piasek