akcentową, prozodyczną i intonacyjną. Pisanie - twierdzi Patric Sauter - polega przede wszystkim na słuchaniu tego ukrytego w sobie, trudno uchwytnego rytmu, począwszy od którego konstytuuje się podmiot.<br>Mowa nie jest w swojej istocie konceptualna, nie odnosi się do inteligencji czytelnika. Jego ciało jest przeniknięte rytmem i dopiero to poruszone ciało może odkryć mowę, może łatwiej pojąć "ziarnistość" tekstu organizowanego właśnie przez ciało. Ów rytm jest rytmem archaicznym, pochodzącym z fazy przedmyślowej, bezpośrednio z ciała. Według Rolanda Barthesa przyjemność tekstu to moment, w którym moje ciało podąża zgodnie z jego własnymi ideami, ponieważ moje ciało nie ma tych samych idei, co ja.<br>Ciało