sobie trochę wody na miseczce i wziąłem z szafy lusterko Thomsona. Thomson prosi, żeby nie pytać za każdym razem, czy można, bo go to nudzi. Lusterko wisi na szafie, każdy może wziąć, kiedy chce, aby tylko odłożył na swoje miejsce. Jeżeli stłucze, ma nie zawiadamiać go o tym, tylko natychmiast odkupić.<br>Golę się, szuranie żyletki o skórę znów mi przypomina: ...<br>&lt;page nr=26&gt; Patrzę spod oka na Vilberta. Pracuje jak maszyna parowa. Pracowitość jego jest zdumiewająca. To podobno francuska cecha. Ej, Francjo kochana, czy nie przepracowałaś się czasem? Znowu napisze jakiś poemat i wszyscy się będą zachwycali. Bierze mnie chętka przeszkodzić mu trochę. Powiadam