żeby mu na pewno tego ducha przekazać. Bo chociaż pan Mareczek wierzy, że ten duch przetrwa razem z pamięcią swojego epizodu "solidarnościowego", to przecież nie może zapomnieć, że właśnie spędza wakacje na grobie cywilizacji Prusów i Jadźwingów (która swoje zapisy pozostawiła na dębowych liściach), a może i na grobie pewnej odmiany cywilizacji polsko-litewskiej, która przetrwała w nazwach miejscowości, w ludzkich przyzwyczajeniach pejzażowych (pozwalających tu a nie gdzie indziej odnaleźć się nagle "u siebie"), może jeszcze w starych opisach krajoznawczych, mapach i przewodnikach. Mówiąc inaczej, Rymkiewicz przemienia problematykę historii w problematykę pamięci i w problematykę pisania jako jej odzyskiwania lub przekazywania