próbą zainicjowania zbiorowego wydania spuścizny. (Zabrakło jednakże <br>przekonywającego i umotywowanego głosu, który z powagą powtórzyłby słowa Norwida <br>wypowiedziane po śmierci Słowackiego: "I odszedł już od nas ten arcymistrz słowa, <br>ten najpotężniejszy rzeźbiarz posągów ducha...") W naszych zaś czasach doskonałą <br>okazją do sięgnięcia do tej poezji była posoborowa dyskusja nad sprawami odnowy <br>chrześcijaństwa, a także wydanie w 1976 roku Pism zebranych, przygotowanych <br>przez Stefana Frankiewicza. Nie wydaje mi się, aby dostatecznie wykorzystano <br>te sposobności.<br>Lektura dwu obszernych tomów w pełni ukazała integralność dzieła Lieberta, dotąd <br>znanego wyłącznie z twórczości poetyckiej. Pozwalała też śledzić krok po kroku <br>ewolucję zarówno poety, jak i człowieka