uzasadnia wniosek. Wobec tego, traktując jako kanon jedynej zgodności wnioskowania takie jak np. (8.1) - (8.3), Mill przypisywał im wartość heurystyczną oraz uzasadniającą częściowo, ostatecznego zaś potwierdzenia uzyskanych na tej drodze wniosków szukał w kanonie jedynej różnicy. Stąd kanon połączonych obu metod.<br> Kanon reszt. Dla sformułowania tego kanonu względnie odosobniony ((...)), który dotychczas stanowił podstawę naszych rozważań, okazuje się niewystarczający; trzeba go mianowicie rozszerzyć o dalsze dwa wyjścia: B i B . Postulat (P) mutatis mutandis obowiązuje nadal.<br> Otóż w odniesieniu do takiego układu Mill twierdzi, że jeżeli przekonaliśmy się - metodą jedynej różnicy - iż A jest przyczyną B, a A - przyczyną B