piękna. Jej widok działał na jego zmysły. Ale <br>to go właśnie drażniło. Nie mógł znieść świadomości, że bierze od niej wszystko, <br>nie dając nic w zamian. Gdyby jeszcze nie była tak dobra i słodka! Wolałby prawie <br>mieć żonę, którą by musiał przymuszać do posłuchu. Wolałby widzieć, jak za jego <br>niemiłość odpłaca mu obojętnością. Ale ona go kochała! I on także - wbrew sobie <br>- kochał ją...<br> - Jeśli chcesz, czekaj... - wzruszył ramionami. Znowu robił wszystko, by się <br>okazać szorstkim i odpychającym. Wydawało mu się, że taki powinien być.<br> Ona stała ciągle nieruchoma i czujna na każdy jego gest. Z coraz mniejszym <br>apetytem kruszył chleb