pewnych silnych twierdzeń charakteryzujących konfiguracji pól. <br>Podstawowe fakty dotyczące form różniczkowych podane są w dodatku A.5. <br>Przejdźmy do sformułowania elektrodynamiki w języku form różniczkowych. Mając <br>dany potencjał wektorowy Aľ, możemy zbudować z niego jednoformę <br>&lt;gap&gt;<br>Widać również, że dwuforma natężenia pola jest niezmiennicza względem transformacji cechowania &lt;gap&gt;<br>Możemy teraz spróbować utworzyć odpowiednik lagranżjanu w języku form. Forma <br>lagranżjanu musi być w czterech wymiarach czteroformą zbudowaną z dwuform F. <br>Mamy więc do dyspozycji dwie możliwości:&lt;gap&gt; (tylko w czterech wymiarach) albo <br>*F (w dowolnej liczbie wymiarów). Pierwsza z nich prowadzi do różniczki zupełnej, a więc nie może być kandydatem na lagranżjan opisujący pole dynamiczne