tam lalki?... <br><br>I teraz tak samo podnosił mnie w górę, tylko już <br>nie tak wysoko, i tak samo wołał: <br><br>- Hop! Moja duża córeczka! <br><br>I tak samo pytał: <br><br>- Jak tam lalki? <br><br>Różnica była tylko ta, że czasami zamiast o lalki <br>pytał o lekcje. Ale i tak nie mógł prawie nigdy wysłuchać <br>odpowiedzi, gdyż zawsze dzwonił telefon i jakaś pacjentka <br>lub pacjent chcieli go o coś zapytać. <br><br> W dzień wyjazdu mamy, gdy wróciliśmy <br>razem z dworca, ojciec wszedł wbrew swemu zwyczajowi do mego <br>pokoju, usiadł przy stole i posadził mnie na kolanach. <br>Siedzieliśmy tam w milczeniu długą chwilę. Przez <br>całą drogę (zdaje mi