nazwać ohydą, atroce, a dla których brak nawet odpowiedniego słowa w języku niemieckim. Szczególnie nie do zniesienia jest eksponowanie ohydy sytuacji i charakterów w tragediach Woltera. Trudno ocenić, na ile w owym atroce odbija się charakter francuskiego narodu, na ile zaś jest to wada poety. Toteż, pisał krytyk, jeśli nie odrzuci się krępujących inwencję reguł, to przemiana francuskiego teatru nie wydaje się możliwa - a z kolei szanse choćby na ich rozluźnienie oceniał jako znikome.<br>Pewne nadzieje wiązał jednak z tym, co Francuzi nazywają wysokim komizmem, oraz z rozwojem teatru "mieszczańskiego" (czyli bulwarowego). Sztuki wystawiane na tych scenach mają zawiązki indywidualnego wyrazu