pomysłowości, rozwiązania zaś wchodziły do arsenału zdobyczy demokratycznej opozycji polskiej na równi z deklaracjami o prawach człowieka. Całe to obchodzenie monopolu państwowego było dziełem amatorów, pokonujących problemy metodą prób i błędów. Zaczynaliśmy właściwie od zera gdyż znajomość prostych technik drukarskich została w powojennym społeczeństwie skutecznie wytępiona i trzeba je było odtwarzać na nowo.<br>Utworzenie nieoficjalnej instytucji wydawniczej na tak szeroką skalę było możliwe, jedynie w specyficznych warunkach politycznych Polski gierkowskiej. Niechętnie, ale jednak tolerowana przez osłabiony kryzysem reżym, opozycja była w stanie nawiązać i utrzymać kontakt ze znaczącym odłamem opinii publicznej, a przede wszystkim z intelektualistami. Działalność środowiska &lt;orig&gt;"korowskiego"&lt;/&gt;miała i