terapii szokowej". Tam gdzie ją rzeczywiście zastosowano - mianowicie w Polsce i Rosji - był to akt, jeśli nie nade wszystko, to także polityczny. Chodziło o zdementowanie raz na zawsze organizacyjnej i gospodarczej bazy, na której spoczywał &lt;hi&gt;ancien regime&lt;/&gt; komunizmu, o stworzenie sytuacji nieodwracalnej. Usiłowano położyć koniec, znanym z przeszłości, tendencjom do odtwarzania się struktur kontroli centralnej. Bez wątpienia, liczono na pozytywne rezultaty gospodarcze wcześniej czy później. Ale na pewno z wysokim współczynnikiem elastyczności substytucji pomiędzy celem politycznym - wyswobodzenia się spod reżimu komunistycznego - a doraźnym kosztem.<br>Jest też i druga strona, której nie widzą krytycy "terapii szokowej". Alternatywa stopniowych, kontrolowanych "z góry" zmian