siły zostały nadwątlone ostatnimi przeżyciami.<br>Obydwaj nie wytrzymają pragnienia, nawet gdyby burza piaskowa wkrótce<br>ustała. Zmartwił się więc bosman niezmiernie, nie wiedząc, w jaki<br>sposób mógłby pocieszyć swego młodego towarzysza.<br> Tomek wszakże nie oczekiwał pocieszenia. W czasie, gdy bosman<br>zastanawiał się nad możliwością podtrzymania go na duchu, sam<br>postanowił dodać odwagi swemu opiekunowi. Wkrótce też pierwszy przerwał<br>milczenie mówiąc:<br> - Mam doskonały pomysł. Zamiast martwić się ucieczką koni, bawmy się<br>w Strzeleckiego.<br> - A tobie co się stało, braciszku? - zaniepokoił się bosman, ponieważ<br>pomyślał, że chłopiec bredzi w gorączce.<br> - Nic mi się nie stało - odparł Tomek. - Jeżeli zajmiemy się<br>czymkolwiek, to przestaniemy myśleć