służbowych. Chciałem, żeby mi było wszystko jedno. Wyszliśmy z dworca i postanowiliśmy przejść pieszo do Starego Miasta, gdyż tak pięknie świeciło słońce.<br>- Czuję się jak po pogrzebie - powiedziała pani Janina. - Złożyliśmy kondolencje i do domu. Nie jestem tylko pewna, czy nie chciałabym się zamienić miejscami z nieboszczykiem.<br>- Mnie nie starczyłoby odwagi - westchnąłem.<br>Weszliśmy do parku Traugutta. Jesienne barwy liści zachwycały i mnie, mało wrażliwego, niestety, na piękno przyrody.<br>- Zapomina się tu o nienawiści - powiedziała pani Janina. - Gdybym mogła spędzić rok gdzieś na wsi, pod lasem, zaczęłabym może miłować i tych, co mnie upokarzają i zmuszają do kłamstwa.<br>- Pani wierzy w Boga