pocieszenie. Po chwili słyszałam już tylko jej równy, spokojny oddech. Zasnęła.<br>Od czterech miesięcy mam nadzieję, że Jadwiga w końcu zrobi coś więcej niż tylko przytulenie się, siostrzany pocałunek, czy uścisk dłoni. Na pewno nie kochałam już Roberta, to zostało we mnie jedynie jako piękne wspomnienie.<br>Wisienka była cudowna, opiekuńcza, odważna. Myślę, że on nigdy w życiu nie odważyłby się latać w powietrzu jak ptak. A już na pewno nie tak wysoko jak ona.<br>Ale to ona jest w naszym związku tą silniejszą. To do niej powinna należeć inicjatywa. Ciało Roberta nie miało dla mnie tajemnic, powtórzyłam w myśli.<br>I po