którzy mają już szósty lub siódmy krzyżyk na karku. Zjawisko nie zbadane, niepojęte. Być może raz na tydzień wypuszczani z domostw i to niekiedy w asyście wnuków - w <orig>palcikach</> pamiętających przełom lat 50-tych, z krawatami na gumce, grzmią epitetami cytowanymi powyżej. Całkowita depresja słowna. A jeżeli jeszcze znajdzie się odważny i zwróci uwagę! Nie wierzycie? Spróbujcie kiedyś sami. I dzieje się to w obecności dzieci, młodzieży, członków społeczności, w której każdy o każdym wie wszystko. I nie są to przypadki odosobnione. Jaka jest więc u nas cena słowa? Kiedy normalność stanie się standardem? Pozostawiam Was z tym pytaniem. I jest