przerzutowym i zamelduje mi o wykonaniu zadania.<br> Jan Wojciuch vel Johann opuszczał budynek attachatu<br>pełen rozpierającej go dumy. Czuł się żołnierzem, kto wie, czy<br>nie stokroć ważniejszym niż we wrześniu.<br> Całe popołudnie zeszło mu na zakupach. Do hotelu wrócił<br>dopiero wieczorem, zmęczony, lecz szczęśliwy z powodu<br>udanych zakupów i perspektywy odwiedzenia kraju. Kowalczyka<br>zastał również w doskonałym humorze.<br> - Wiesz, Janku, pojutrze mam się zgłosić po paszport.<br>A co z tobą?<br> - Cóż, nasze drogi chwilowo się rozchodzą - rzekł<br>Wojciuch. - Jutro jadę na kilka dni do Losoncza. Muszę<br>w obozie dla uchodźców zająć się werbunkiem mężczyzn na<br>wyjazd do Francji - skłamał gładko.<br> Po