zaproponował Pranasowi przeniesienie się do Warszawy i wyrobił mu posadę, bodaj bibliotekarza. 1939 rok, wojna, powrót Pranasa do Wilna i wyjazd do Niemiec jako korespondent gazet neutralnej Litwy. Tam zastała go sowiecka okupacja Wilna. Spotkaliśmy się jesienią 1940 w Warszawie, dokąd przyjechał z Berlina, żeby zlikwidować mieszkanie. Namawiał mnie na odwiedzenie go w Berlinie. Na pytanie, jak to zrobić, odpowiedział: "Głupstwo, nasz konsulat, choć zamknięty, ma wszystkie pieczątki. Przyślę ci sauf-conduit". Zapytałem mego szefa w socjalistycznej "Wolności", Zbigniewa Mitznera, czy mam wziąć. Powiedział: "Brać, bo ktoś musi pojechać do Berlina, żeby zawieźć mikrofilmy". W ten sposób stałem się posiadaczem litewskiego