odruchy, czy jak byśmy je nazwali - nie potrzebują sprawdzianów. Są i to wystarcza. Można ich doznawać, nie można ich bez reszty zamknąć w obrębie sylogizmu. Można je klasyfikować na zdrowe i niezdrowe doświadczalnie, oglądając życie poszczególnych ludzi i całych społeczeństw. Kto szuka równowagi pomiędzy kilkoma obcymi sobie systemami wartości - musi odwołać się do praktyki, do czynności życiowych, regulujących starcia myślowych powikłań. Operacja taka nie pozostaje jednak bez śladu: filozof mnoży przypuszczenia i hipotezy, nie dochodząc do żadnych pewnych wyników; ale wystarcza wiosłować, uprawiać ziemię, żyć w gromadzie - aby życie płynęło niezależnie od wszystkich hipotez i automatycznie rozwiązywało wiele wątpliwości. Tak skłonny