sytuacji nacisku światopoglądu uznanego za słuszny przez czynniki oficjalne. Nazwałam taką sytuację utajonym totalitaryzmem w strukturach państwa demokratycznego.<br>Monizm światopoglądowy jest szczególnie niebezpieczny - zaczyna się wtedy totalitaryzm. Uniknięto tego niebezpieczeństwa w Polsce. W latach 1956-1989 zostały stworzone instytucjonalne podstawy do oficjalnego głoszenia dwóch światopoglądów: marksistowskiego i chrześcijańskiego. Ten ostatni odznaczał się bogactwem odmian: tomizm i neotomizm, personalizm, teilhardyzm, augustynizm, czy filozofia rozwoju Bolesława J. Gaweckiego. Trudną sytuację mieli natomiast ci, którzy wyznawali publicznie inne nurty filozoficzne, na przykład mesjanizm, pozytywizm, kantyzm.<br>Nieporozumieniem jest negatywna ocena relatywizmu, bowiem w ustrojach demokratycznych żadnego poglądu na świat nie można uznać za jedynie prawdziwy. Niemożność