Mogłam iść do dziewcząt, oderwać się choćby na moment, pożartować beztrosko. Cóż za ulga!<br><br> W kredensie zebrały się trzy Kowalskie, Burakówna, Mania, Surmówna i ja. Jak dobrze, że Hania też dała się wciągnąć do zabawy. Zobaczyłam ją pochyloną nad miednicą pełną wody. Śledziła bacznie drogę pływającej świeczki. Był to właściwie ogarek, przylepiony do płasko ściętego korka. Miska obłożona długimi paskami papieru, na których dziewczęta wypisały przeróżne imiona mężczyzn. Nie tylko Hania, wszystkie zebrane wpatrywały się w ruch nikłego płomyczka, pomagały mu, dmuchając.<br><br> - To dla mnie, dla mnie! - zawołała z niespodziewaną energią Hania. Natychmiast wybuchnął gromki śmiech. Płomyczek liznął kartkę z imieniem