podpisał listę obecności i zawahał się. Udać, że zapomniał o książce spóźnień i pośpiesznie uciec do siebie? Pewno nie zdąży, zaraz mu podetknie tę wstrętną makulaturę...<br>Nic takiego nie nastąpiło. Pani Matylda spojrzała na niego ponuro, odebrała mu służbowy długopis i nie mówiąc ani słowa, wróciła do swoich zajęć. Lesia ogarnął niepokój. Już wczoraj, pod koniec dnia pracy, zorientował się, iż poranne zetknięcie z kierownikiem pracowni i naczelnym inżynierem było brzemienne w konsekwencje i że jest podejrzany o pomieszanie zmysłów. Nic mu to nie szkodziło i wcale się tym nie przejął, oceniwszy uboczne skutki podejrzenia jako bardzo przyjemne. Jeśli jednak dochodzi