bardzo wypełniły mi czas, że nie dostrzegłem, jak szybko umknął. O jego przemijaniu przypominały mi zawsze - następujące jedne po drugich - święta. Pamiętam dokładnie święta Bożego Narodzenia w 1946 r. W każdym człowieku, który przeżył obóz, pozostaje coś trwałego. Znam ludzi, którzy do dziś nie ubiorą pidżamy w pasy. Innych znów ogarnia przerażenie na widok psów, nawet niewinnie mizdrzących się do człowieka, lub przerażenie na czyjś głos brzmiący o dwa tony wyżej. Mnie potrzebna była cisza, w której czułem się najlepiej. Miałem wówczas okazję do "wywoływania zdjęć", czyli moich dziecięcych przeżyć z rodzinnego domu, z mojego najbliższego środowiska. Jakże one wszystkie są